Dag 7: Van Tuba City naar Kanab

Vanochtend hebben we ontbeten in het hotel. Gewoon toast met suiker en jam. De Amerikanen ontbijten zo uitgebreid met worstjes en aardappelen, maar dat krijgen wij echt niet binnen op dit tijdstip. Julian had weer voor nieuwe muziek gezorgd op ipad/iphone, dus we konden er weer even tegenaan! Zoals gisteren besloten, slaan we Coal Mine Canyon over. Jammer, want dat hadden we best willen zien, maar we moeten ook nog een eindje rijden voordat we bij Buckskin Gulch zijn. Gezien de warmte willen we niet al te laat aan die wandeling beginnen, ondanks dat het een slotcanyon is (en dus koeler). Bij het BLM (Bureau of Land Management) informeren we of de dirtroad naar Buckskin Gulch te doen is met een Ford Escape en of Buckskin Gulch toegankelijk is. Ik hoorde ‘ it’s not’, maar gelukkig zei de aardige meneer ‘ it’s!’. Er is nl. gevaar op flashfloods in slotcanyons als het verderop heel hard regent. Nu hebben we niet het gevoel dat het ergens in de buurt regent (volgens mij heeft het al maanden niet geregend), maar je kunt maar beter zeker zijn voordat je een slotcanyon ingaat. Uiteindelijk missen we de afslag naar de House Rock Valley Road (de dirtroad waar we over moeten), dus we rijden een klein stukje door en als het veilig is draaien we om. De House Rock Valley Road ligt er goed bij. Wel moeten we uitkijken voor uitstekende rotsen/stenen, zodat we geen lekke band krijgen. Na 4 mijl komt de eerste afslag naar Buckskin Gulch, maar de meneer bij BLM had ons aangeraden om te starten vanaf de parkeerplaats bij de Wire Pass, dus we hobbelen nog 4 miles door. Er staan een stuk of 12 auto’s op de parkeerplaats. Dat valt mee. Vanaf deze parkeerplaats kun je de Wave bezoeken (we hadden meegedaan aan de loterij hiervoor, maar hadden helaas geen geluk) en Buckskin Gulch. We picknicken nog bij de auto, gooien 3,5 liter water in de rugzak en wat te snacken en beginnen aan de wandeling. Eerst vullen we nog even een permit en een register in. De eerste 2 miles loop je door een wash (droogstaande rivierbedding) midden in de zon. Af en toe staat er een boompje waar je wat schaduw van hebt. Gelukkig weten we dat we naar schaduw gaan, dus we stappen flink door. Julian zijn gps doet het prima en geeft elke kilometer een piepje. Je gelooft het misschien niet, maar elk piepje geeft toch (even) een boost! Na de 2 miles loop je de Wire Pass Slot Canyon in. Hier moeten we een paar keer een klim naar beneden doen (max. 1.70m). Eindelijk lopen we in de schaduw, dat is lekker!

 Zodra je de Wire Pass uitloopt, heb je aan de rechterkant een soort alkoof waar je linksonder een aantal rotstekeningen kunt vinden (rechts ook maar die zijn meer van deze tijd…). We komen dan op een t-splitsing en gaan hier rechts (we zitten nu in Buckskin Gulch). In het begin van de slotcayon zijn de wanden nog niet zo hoog en is de canyon niet zo smal. De zon kan hier nog prima tot de grond komen, maar hoe verder we lopen hoe hoger de wanden worden en hoe smaller het pad. Hier is het heerlijk om te wandele.
 
De gps van Julian heeft er wel moeite mee om ons te plaatsen, dus we weten niet precies hoe ver we hebben gelopen (de hele canyon is minimaal 20 kilometer lang). Op een gegeven moment komen we op een open plaats terecht met een soort arch. Hier eten we nog iets en besluiten dan om weer om te keren. Ook de terugweg is mooi (ook al is dit dezelfde route, door de grillige wanden lijkt het toch anders). De wanden hebben verschillende kleurschakeringen van wit, geel tot rood en zwart. De ondergrond is soms mul zand en soms rotsachtig of met kleine steentjes. Af en toe loop je onder wat houtafval door: bewijzen van de flashfloods die hier af en toe plaatsvinden. Bij de rotstekening nemen we nog even pauze, we eten wat en beginnen aan de laatste 3 km. van de wandeling.

Als we uit Wire Pass komen, zien we dat er wat wolkjes zijn (onze eerste wolkjes deze vakantie) en wat een goed moment dat ze precies nu wat van de felheid van de zon afpeuzelen! Dat loopt een stuk beter dan in de brandende zon. Teruggekomen bij de auto doen we snel onze slippers aan en springen in de auto. We moeten eerst weer 8 miles terug over de dirtroad en dan is het nog zo’n 40 miles naar ons hotel. Ook nu zitten we weer in een prima hotel (is toch altijd een verassing). Zonder airco wordt het wel snel warm in de kamer, dus dat wordt waarschijnlijk slapen met de airco aan. We halen bij de Pizza Hut een pizza en een salade en eten dat voor onze kamer op.