Dag 25: Van Estes Park naar Denver

We zijn weer erg vroeg wakker (7 uur). Dus we gaan even lekker douchen en smsen even of mijn moeder tijd heeft voor skype. En na een klein kwartiertje (internet was even weg bij ons) hebben we beeld. Ook mijn zus en A en T zijn er, wat gezellig! We kletsen even wat. De kids zijn helemaal onder de indruk dat ze tante Nico kunnen zien, die toch helemaal in Amerika zit en zijn er gewoon stil van! Ze zorgen goed voor Lizzy en slapen om de beurt bij S. (A. net iets meer), zodat Lizzy ze ’s ochtends mag wakker maken. Wat een feest! Lizzy moet afvallen, dus J. gaat elke avond met haar fietsen, maar er zijn nog niet echt kilo’s af… haha. Dat wordt denk ik andere voeding als we weer terug zijn. Na dit gezellige gesprekje pakken we de auto weer in en gaan op weg. Via de Peak-to-Peak Highway rijden we RMNP uit. We komen langs het dorpje Nederland, daar moeten we natuurlijk even een stop maken!

We gaan even naar het gemeentehuis om het visitor logboek te tekenen. Bij de New Moon Bakery (naast het gemeentehuis) nemen we wat te drinken en een appelflap (mmm). We hebben hier free wi-fi, dus zetten meteen even op facebook dat we in Nederland zijn. Toch leuk. We zijn inmiddels behoorlijk in hoogte gedaald en dat merken we aan de temperatuur, het is hier meteen weer bloedheet! We hebben onderweg ook nog even een foto gemaakt van de typisch Amerikaanse brievenbussen die je langs de kant van de weg ziet, blijft toch altijd leuk om te zien.

Via Boulder rijden we weer verder. De weg tussen Nederland en Boulder vinden we het mooiste gedeelte van vandaag. We willen nog even shoppen dus rijden door naar Castle Rock (een outlet), net ten zuiden van Denver. We slagen hier bij de Nike en Adidas. Ik heb een nieuwe hardloop outfit (schoenen, broek en shirt) voor mezelf gescoord, dus nu moet ik wel als ik thuis ben! Is goed voor Lizzy, die moet tenslotte afvallen J! We vervolgen onze weg weer terug naar Denver en checken in bij het Mariott City Center. Dit hotel hebben we gewonnen via Priceline en zoals zo vaak in grote steden, betaal je nog extra voor de parkeergarage. En hier is dat $30 per nacht. Niet gepiest, maar toch nat zou mijn moeder zeggen! Pfff, zijn ze helemaal gek? Maar goed, het moet maar (en op het totale vakantiebedrag merken we er weinig van)… We douchen even en rond 18.30 gaan we op zoek naar het Civic Center waar ook het Capitol Hill van Denver staat. We lopen door 16th street Mall en scoren hier nog wat avondeten. We lopen door naar het Civic Center. Hier vindt straks het Independence day eve concert en vuurwerk plaats. Het is al behoorlijk druk en we zoeken een plaatsje. Om 20 uur begint de show met wat woorden van de burgemeester. Zoals altijd in Amerika wordt er veel positieve aandacht gegeven aan het leger en andere overheidsfuncties zoals marine, brandweer en politie. Op dit moment is er veel aandacht voor de brandweer i.v.m. de bosbrand(en) die hier heeft (hebben) gewoed. Ook voor de slachtoffers wordt aandacht gevraagd. Om half negen begint het symfonie orkest te spelen en er worden veel vaderlandslievende nummers gespeeld zoals: het volkslied, born in the usa, god bless america. Maar wat een show kunnen ze toch maken hier in Amerika.

Het gebouw is prachtig verlicht en verspringt iedere keer van kleur. Als het eindelijk donker is en het laatste nummer wordt ingezet (stars and stripes forever) begint het vuurwerk. Wat een show, zulk mooi vuurwerk hebben ze niet in Vlissingen! We hebben genoten, ook al was het wel een erg lange, harde zit!

Dag 24: Estes Park

Vandaag willen we het gebied rondom Bear Lake bezoeken in RMNP. Bear Lake is het drukste gedeelte van RMNP en juist hier zijn ze bezig met wegwerkzaamheden… Hoe verzinnen ze om dit in het hoogseizoen te doen, maar goed. Dit betekent dat als je voor 9 uur (of na 16 uur) in het park bent, met je eigen auto erin kan en anders moet je gebruik maken van een shuttlebus. We besluiten dan om toch maar op tijd op te staan en voor 9 uur in het park te zijn. Op facebook staat nl. dat de wachttijden bij deze shuttlesbus wel op kunnen lopen tot 2 uur. Onze eerste stop is bij Sprague Lake waar we lekker op ons gemakje ontbijten. We hebben mooi zicht op wat fly-vissers, die les in krijgen. Ook zien we een grote groep van wel 20 man/vrouw/kinderen met allemaal een eigen hengeltje.

De zon schijnt weer lekker vandaag. Je ziet in dit deel van de Rocky Mountains vaak dat het ’s ochtends zonnig is en in de loop van de middag stapelen de wolken zich vervolgens op. Als we er genoeg van hebben stappen we op en rijden door naar Bear Lake Trailhead (=einde van deze weg). We komen diverse auto’s tegen die tegen de richting in rijden en vermoeden dat de parkeerplaats volstaat. En ja hoor, helaas deze parkeerplaats is vol. Dit betekent dat we 3 miles terug moeten rijden en dat we daar een shuttlebus moeten nemen. Helaas er zit niets anders op. We hadden al wel gehoord dat deze parkeerplaats snel vol zou lopen, maar dachten niet dat er al zoveel mensen op de been zouden zijn zo voor 9 uur! Fout gedacht dus. Bij de shuttlebus is het erg druk. Er staan meer dan 50 mensen te wachten. We zien ook een aantal klimmers die een groot soort bed meezeulen op hun rug. Daarmee kunnen ze zich beschermen tegen vallende stenen. Uiteindelijk moesten we een half uurtje wachten totdat we een plaatsje hadden in de shuttlebus. Bij Bear Lake beginnen we aan onze wandeling voor vandaag. Er zijn hier meerdere wandelingen te doen, we kiezen er uiteindelijk voor omlangs 3 kleine meertjes te lopen: Nymph lake, Dream lake en Emerald Lake.

We beginnen op 2900 meter en moeten uiteindelijk zo’n 600 feet (200 meter) klimmen. De wandeling zelf is niet zo lang, maar omhoog wandelen op zo’n hoogte valt niet mee! We stoppen onderweg bij elk meertje om wat te drinken en uit te rusten.

We komen onze buren uit Wales (die zitten ook in een cottage) nog tegen, die zijn al op de terugweg. Zij zijn al om 8 uur aan deze wandeling begonnen. Bij het laatste meertje (Emerald) doen we lekker op ons gemakje en genieten we van de zon en het uitzicht.

We zien hier nog een hele grote marmot (zo groot als een kat). Na een uurtje maken we ons weer op voor de wandeling terug. Dat loopt een stuk makkelijker zo naar beneden! Halverwege steekt er nog een grote elk net voor onze neus over. Camera’s zijn natuurlijk net opgeborgen. Gelukkig blijft hij nog even staan voor een foto aan de andere kant van het water. 

Tegen een uur of 1 zijn we weer bij de parkeerplaats en dubben we even of we nog door zullen wandelen naar een waterval, maar het betrekt nu erg snel en er vallen zelfs een paar dikke regendruppels. We besluiten dan maar om de shuttlebus terug naar de auto te pakken. We pakken de auto en rijden terug naar onze cottage. Hier relaxen we lekker. Tegen een uur of vijf begint het zelfs te onweren. Machtig geluid die onweer tussen de bergen, uiteindelijk valt er ook nog een flinke bui, maar het is hier zo droog, dat het nauwelijks in de grond trekt. De auto ziet er wel iets minder stoffig uit!

Dag 23: Van Walden naar Estes Park

Nou, er is niets gebeurd hoor afgelopen nacht! Geen enge dingen of wat dan ook, ik heb alleen af en toe een hond horen blaffen/huilen! Wel was het erg warm zo zonder airco. We hebben nog yoghurtjes dus dat eten we als ontbijt samen met een broodje. Ik haal nog even ijs bij de Shell voor onze koelbox en dan gaan we op pad. Omdat we gisteren redelijk hebben doorgereden hoeven we vandaag niet meer zo heel ver. De weg tussen Walden en Granby is erg mooi, je rijdt tussen rotsen en bossen. De weg is dan ook erg bochtig, maar daar houden we wel van. Gelukkig hebben we gisteravond niet besloten om door te rijden naar het volgende plaatsje (Granby), want dat is toch nog wel bijna 1,5 uur rijden. In Granby halen we nog even lekker wat thee en koffie en dan rijden we richting het begin van Rocky Mountain NP. Het is hier (rondom Lake Granby) erg toeristisch en er staan heel veel leuke vakantiewoningen. Rond 11 uur komen we langs het bord RMNP, daar moeten we natuurlijk weer even een foto maken.

We vervolgens onze route via de Trail Ridge Road en stoppen bij verschillende mooie uitkijkpunten.

Het is hier erg mooi, maar we hadden op één of andere manier meer sneeuw verwacht. Het hoogste punt op deze weg ligt op 3713 meter. Net een klein stukje na dit punt komen we een grote groep met herten tegen.

We rijden de rest van deze weg af en rijden het park weer uit. Net na de uitgang/ingang ligt het dorpje Estes Park, waar we de komende 2 nachten verblijven. Hier hebben we een cottage gehuurd. We checken in en bekijken ons lieve huisje voor de komende 2 dagen. We kunnen hier lekker bbqen. We gaan dus even naar de supermarkt om vlees en salade te scoren. Net als we onz bbq hebben aangestoken, komt de eigenaar aanrennen en roept dat er een fire-ban is…en we dus niet met houtskool mogen bbqen. Dat wisten we wel, maar ook in Wyoming was er een fire-ban en daar mochten we wel vuur stoken in onze ring op de camping. Nou ja, we doven het vuur en maken gebruik van de gas bbq op het terras. De cottage-hond Dharma houdt ons gezelschap. Nu missen we onze Lizzy wel hoor!

Change of plans

Het plan was om na Rocky Mountains NP door te reizen naar Colorado Springs. In verband met de bosbrand (wildfire) die daar woedt, hebben we besloten om dit uitstapje maar te cancellen. De dingen die we daar wilde doen (Air Force Academy en Garden of the Gods) zijn nl. gesloten. Gelukkig konden we het hotel nog gratis cancellen en konden we ons hotel in Denver City met een nachtje vervroegen. Het wordt dus gewoon een extra dagje Denver (lees: shoppen!).

Dag 22: Van Thermopolis naar Walden

Over vandaag even een kort verslag en dan ook nog zonder foto's! Mijn camera ligt nl. nog in de auto en ik heb geen zin om die te halen... Lui hè? Maar veel valt er ook niet te vertellen. Vanochtend zijn we begonnen met een (complimentary) ontbijtje in ons Super8 hotel.Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan Hot Springs State Park in Thermopolis. We namen eerst een kijkje bij de Big Spring (mooie kleuren weer). Julian voelde even met zijn voet en het water was erg warm (later lazen we dat deze meer dan 127F (53C) kon worden). Daarna hebben we nog een rondje over de boardwalk langs de Rainbow Terrace gelopen en hebben we een stukje over een houten brug (Swinging Bridge) gelopen en inderdaad swingt hij! Vervolgens kwamen we uit bij het Bath House. Hier kon je (gratis) 20 minuten, langer schijnt niet goed voor je te zijn, in een zwembad liggen met water van de hot springs. De temperatuur van het water lag rond de 104F (40C). We zijn benieuwd wat voor healingpower dit water heeft! We stonken in ieder geval de hele dag naar rotte eieren, dat moet toch ergens goed voor zijn?
Na een kleine anderhalf zijn we weer in de auto gesprongen, want we moeten vandaag nog heel wat kilometers (of miles eigenlijk) maken. Rond half vijf hadden we er wel genoeg van en nu zijn we gestopt in een superklein dorp (Walden, Colorado), waar wel 3 motels zitten. De één nog sleezier dan de andere, haha. We zijn gestart bij degene die er het minst erg uitzag, maar die zat vol... Toen naar een andere gereden en daar konden we terecht. Voor slechts $54, maar ik hoop dat dit dorpje vannacht niet veranderd in een dorpje uit een één of andere horrorfilm (zoals Wrong Turn ofzo)! Als we deze nacht overleven, rijden we morgen door naar Rocky Mountain NP...

p.s. Julian was zo lief om de camera uit de auto te halen, dus toch nog een paar foto's!

Dag 21: Van Canyon Village naar Thermopolis

Ons verblijf in Grand Teton en Yellowstone zit er weer op. Vanochtend vertrekken we uit Yellowstone. Wat was het (weer) mooi om hier te zijn. We hebben volop genoten van al die mooie natuur en al het wildlife. We hebben wel iets minder gewandeld dan van te voren bedacht, maar ik moet zeggen dat ik me toch ook niet helemaal op mijn gemakje voelde met al die beren in de buurt! En we hebben ons prima vermaakt met de dingen die we wel hebben gedaan. We zijn op tijd op vanochtend (8.00 uur), we douchen en pakken de koffers weer in en stoppen alles weer in de auto. De sleutels van de lodge kunnen we in een keybox droppen, dus uitchecken hoeft niet. We halen nog wat te eten in de shop en ontbijten onderweg in de auto. We gaan Yellowstone uit via de Beartooth Highway. Dit is een bergweg die tot ruim 3300m hoogte gaat en omdat er vaak veel sneeuws valt in de winter, gaat deze weg pas eind mei open. We komen overigens bij het uitrijden van het park geen beren meer tegen. Maar wel een klein vosje, dat midden op de weg loopt. We zorgen dat hij weer naar de kant van de weg loopt (en maken natuurlijk nog even een paar foto’s), zodat hij niet wordt overreden door tegemoetkomend verkeer. Jammer dat we geen beren meer zien!

De Beartooth Highway is prachtig. We komen inderdaad ruim boven de 3300m en hebben prachtige vergezichten en ook ligt er nog wat sneeuw.

 

Vorig jaar rond deze tijd lag er nog heel veel sneeuw op deze weg, maar dat is dit jaar niet. Toch zien we nog een paar sneeuwmuren. Op het hoogste punt zien we nog een skibaan waar nu nog mensen aan het skiën en snowboarden zijn. Volgens mij moet je het wel goed kunnen, want het ziet er behoorlijk steil uit. Net voor de skibaan zien we nog een kudde berggeiten. We zijn blij dat we deze weg hebben genomen (het was best een omweg nl.). 

Uiteindelijk rijden we door tot Thermopolis. Inmiddels heeft de temperatuur de 100F alweer aangetikt. Dat is ruim 30F verschil met Yellowstone! We halen wat te eten bij de Pizzahut en kijken tijdens het eten een filmpje (via de laptop en de hdmi kabel op onze hotelkamer tv). Thermopolis staat trouwens bekend om de grootste (ter wereld) mineral hot springs, daar gaan we morgenochtend een kijkje nemen.

Dag 20: Canyon Village

Vanochtend ging de wekker om kwart voor zes, ik dacht dat Julian ging zeggen: zet de wekker maar uit, we slapen verder, maar nee hoor, hij sprong meteen onder de docuhe (viel dat ff tegen!). Tegen 6.10 zaten we in de auto en begonnen we aan onze trip naar de Lamar Valley waar veel wolvenspotters staan. Het was erg fris buiten (33F, 0C), dus we hebben lekker de kachel aangedaan. Lamar Valley is nog wel een eindje rijden vanuit Canyon Village. Daarbij werden we ook nog 3 keer opgehouden door wat andere beestjes! Eerst zagen een bruine beer met een kleintje! Ook dit was weer een beertje dat dit jaar geboren was. Ze waren echt vlak aan de kant van de weg aan het grazen. Ze schrokken wel een beetje van de auto dus verdwenen ook weer snel in het struikgewas. Nog geen 2 bochten verder zagen we een vos met een prooi in zijn bek. Die maakte dat hij snel weg kwam voor ons!

Nadat we weer verder waren gereden moesten we rechtsaf na Tower Roosevelt en ook daar zagen we weer een bruine beer. Het was nog niet druk op de weg, dus we konden hier op het gemakje even blijven staan en kijken. Het blijft toch nog steeds geweldig (hopelijk zijn jullie de berenfoto’s nog niet zat, sorry van het kleine beertje hebben we alleen film!).

Inmiddels kwamen we bij Lamar Valley en we zagen hier veel bizons, herten, vogels e.d. Ook veel mensen met supergrote verrekijkers. We zijn op verschillende punten gestopt en hebben ook door onze verrekijker getuurd, maar zij zagen niets en wij ook niet! Na een tijdje besloten we om weer terug te gaan naar Canyon Village. Als de wolvenspotters al niets zien met die grote verrekijkers, dan gaat het ons zeker niet lukken! Iets na 9 uur waren we weer terug bij onze lodge, maar het was hier nog superkoud. We hebben snel even een broodje klaargemaakt en zijn weer in de auto gesprongen. Vandaag staat de Grand Canyon van Yellowstone op de planning. We reden eerst naar Artist Point, dat is een mooi uitkijkpunt op de Lower Falls. Hier hebben we in het zonnetje onze boterham opgegeten. De Grand Canyon van Yellowstone heeft 2 watervallen, de Upper (33m) en de Lower (meer dan 90m) die je kunt bekijken via de South Rim en de North Rim. We hebben de verschillende uitkijkpunten gezien en hebben 3 korte, maar strenuous trails gedaan. Allereerst Uncle Toms Trail. Hierbij daal je een stuk de canyon in via 328 traptreden voor een blik op de Lower Falls. Dat was nog eens even ochtendgymnastiek. 

Maar we hebben het gehaald en het uitzicht was prachtig. Bovenaan deze trail zagen we nog een elk met een prachtig gewei. Hij bleef rustig liggen en ik kon op het gemakje foto’s maken.

Vervolgens zijn we doorgereden naar de Brink of de Lower Falls. Ook hier moet je weer wat traptreden af (deze wandeling vonden we helemaal niet strenuous, maar goed) en vervolgens stond je aan de bovenkant van de Upper Falls, wat een kracht heeft dat water. De derde korte wandeling die we hebben gemaakt was de Red Rock trail. Deze ging eerst met switchbacks naar beneden door een soort bos, vervolgens nog een aantal trappen en van de onderkant had je weer een mooi zicht op de Lower Falls.

Hierna hebben we nog enkele uitzichtpunten gezien waarbij je in de canyon kijkt. Wat hebben de wanden mooie kleuren hier.

De North Rim eindigt overigens weer in Canyon Village, dus we waren weer thuis! We zijn snel naar onze lodge gegaan. Nu konden we eindelijk die spijkerbroek uitdoen, want het was inmiddels al weer behoorlijk warm geworden door onze wandelingen en de zon (alhoewel de temperatuur nog maar zo’n 65F aangaf, liepen we al behoorlijk te zweten in die spijkerbroeken). Helaas was onze kamer nog niet schoongemaakt, dus we hangen het bordje ‘niet storen’ op. Ik neem een douche en we doen even lekker op het gemakje. Tegen een uur of twee besluiten we om naar Yellowstone Lake te rijden en daar even op een strandje te gaan liggen. We vinden uiteindelijk een strandje, dat niet al te dicht langs de weg ligt, nemen onze slaapzak mee (zodat we lekker kunnen zitten), pakken wat te eten en te drinken en hebben het prima naar ons zin met in de verte besneeuwde bergtoppen. Het water van Yellowstone Lake is nog erg koud. Zeker als we dan horen dat het meer tot diep in mei nog bevroren is, is dat natuurlijk niet gek!

We gaan vanavond nog een keer eten in de Fountain&Grill, dat is gisteren wel bevallen en veel keuze hebben we hier niet.

Dag 19: Canyon Village

Vanochtend hebben we op ons gemakje gedaan en zijn we rond 9 uur opgestaan. Eindelijk hadden we weer een telefoonprovider, dus maar meteen even een smsje naar S en S gestuurd omdat ze morgen jarig zijn. Beter te vroeg, dan te laat en waarschijnlijk hebben we straks en morgen weer geen bereik. We hebben het afgelopen nacht erg koud gehad ook al zitten we in een (houten) lodge. Het is gelukkig wel zonnig (geen wolkje te zien), maar ook nu is het nog niet warm (55F). Ons ontbijt nuttigen we in het restaurant. We hebben eerst gekeken of we ergens brood ofzo konden vinden, maar de broodjes hier zijn of superdik belegd (nog geen zin in zo ’s ochtends vroeg) of het is brood dat niet te eten is. Wanneer we klaar zijn is het al na 10 uur. We besluiten om vlakbij de Cascade Lake trail te lopen. We smeren ons in met muggenspul en zonnebrand, pakken onze berenspray en wat te eten en drinken en gaan op pad. Op het laatste moment besluiten we toch nog even een vest aan te doen en dat bleek een goede keuze te zijn. Vergeleken met gisteren staat er een stuk minder wind, maar het waait toch nog behoorlijk. We lopen een klein stukje over een open weide en gaan dan een bosachtig gedeelte in. Bij elke bocht klap ik in mijn handen. Julian heeft inmiddels een mooie stok gevonden en maakt ook lawaai. Het is toch griezelig wandelen als je weet dat er veel beren in het park zijn. Aan de andere kant: als je ziet dat je vanaf een kleine afstand de beren kunt observeren (vanuit de auto dat wel) en de beren kijken niet op of om, dan lijken ze erg onschuldig. De eerste 2,5 km gaat door bos. Aan je linkerkant kun je ver kijken over weide, maar we zien geen wildlife. Na bijna 3 km komen we op een open weide. We moeten af en toe over water springen en in één van die (heldere) watertjes zien we een ratje (iieeegh) zwemmen. Het waait behoorlijk op de open weide. We zien in de verte nog een bizon, maar verder zien we hier geen wildlife. We lopen nog tot het meertje en besluiten daar niet te lunchen (ivm de koude wind), maar terug te lopen naar de auto. Onderweg zien we nog 2 mooie ospreys (visarend; mooie witte roofvogel), maar we zien (gelukkig) geen beer.

We hebben in 2 uur tijd bijna 8 km gelopen. We rijden terug naar onze lodge en eten daar onze lunch en relaxen wat. Om een uur of 2 stappen we weer in de auto. In 2006 zijn we met K ook hier in Yellowstone geweest en toen vonden we Mammoth Hot Springs erg apart. We besluiten om hier naar toe te rijden. We zitten nog maar 15 minuten in de auto en zien weer allemaal andere auto’s stilstaan: een bearjam. En ja hoor, ergens ver beneden zien we een beer lopen. Het is een bruine beer. Deze is wel een stuk verderaf dan gisteravond, maar het blijft leuk om te zien.

We rijden weer snel verder en stoppen bij Tower Fall. Dit is de enige waterval in het park dat een fall is en geen falls, omdat hij in één keer naar beneden valt. Het is hier superdruk. Je kunt normaliter tot de voet lopen, maar in verband met landslides is dit gedeelte afgesloten. Jammer, dan pakken we alleen het uitkijkpunt.

We rijden weer door. Als we Mammoth binnen rijden, vinden we dit een gezellig dorpje. In 2006 waren we hier met een camper en wat me nu pas opvalt is dat je best een aantal routes niet mag rijden met de camper. Dat is met toen helemaal ontgaan (of ik ben het inmiddels vergeten). Hetzelfde geldt voor de Upper Terrace Drive. Deze mag je alleen met de auto doen (alhoewel we er wel campers zien rijden). We nemen deze drive en stoppen bovenaan. De Hot Springs zijn lang niet zo mooi meer als 6 jaar geleden. De springs zijn niet meer zo actief, maar hebben nog wel allemaal verschillende kleuren op de plaatsen waar ze nog wel actief zijn. En dat is erg mooi om te zien.

Op de terugweg besluiten we de onverharde Blacktail Deer Plateau te nemen, dit is een kleine detour (7 miles) en ik heb gehoord dat er nog wel eens beren gesignaleerd worden. Helaas kwamen we helemaal geen wildlife tegen (behalve weer een aantal ospreys). Maar vlak voordat we weer de doorgaande route op moesten, werden we toch nog getrakteerd op een bruine beer met 2 kleintjes. En deze waren echt nog heel jong, wat een schatjes. Vanuit de verte konden we zien dat ze tegen een boomstam aan het ravotten waren. We hebben hier echt van genoten, wat zijn ze toch lief! Moederbeer bleef rustig grazen en de kleintjes deden haar na, eentje had op een gegeven moment een stuk boomstam tussen zijn kaken. Dat smaakte volgens mij niet echt lekker.

Met tegenzin zijn we weer doorgereden (er kwamen nog andere mensen achter ons die ook wilde kijken). Uiteindelijk waren we weer rond 19 uur bij Canyon Village en zijn we eerst even iets gaan eten bij de Fountain&Grill. Je komt te zitten aan een soort bar in een smalle u-vorm en jouw waiter/waitress staat in het midden van de u en bedient je van daar uit. Julian neemt een cheese burger en ik een hotdog. We krijgen er frietjes bij, die heerlijk smaken. We willen morgenochtend vroeg wolven gaan spotten, dus gaan vanavond niet meer op safari! Om een uur of tien viel overigens de stroom nog uit, ook lekker. Gisternacht waarschijnlijk ook al, want we hadden wat apparatuur aan de stroom gelegd ’s nachts, terwijl er ’s ochtends niets opgeladen was. Ik ging even kijken of de rest van het dorp er ook last van had en toen ik de voordeur opentrok, keek ik in de achterkant van een bison, das schrikken!

Dag 18: Van Old Faithful naar Canyon Village

Gisteravond hebben we afgesloten met Old Faithful en we willen daar vanochtend weer mee beginnen! Maar eerst eten we even in het restaurant van de Inn en gaan naar het visitor centre om te kijken wanneer de andere grote (voorspelbare) geisers zullen uitbarsten. Helaas voor ons zitten er geen tijden bij die we in ons schema kunnen inpassen. Omdat Old Faithful al over een klein half uur actief zal zijn, lopen we naar onze cabin om de wandelschoenen aan te doen en dan vertrekken we naar Observation Point. Je klimt hier in een kleine kilometer 45 meter omhoog en kunt vervolgens de uitbarsting van boven bekijken. Op deze manier zit je niet met honderden anderen op de bankjes voor de geiser. We moeten flink doorlopen anders zijn we te laat (ze kunnen de uitbarsting van Old Faitful op 10 minuten (+ en -) nauwkeurig voorspellen). Gelukkig zijn we op tijd boven.

Ik vond het leuk om de uitbarsting van boven te zien, maar vindt wel dat er meer sfeer is als je beneden op de bankjes zit. Old Faithful krijgt 3 mln bezoekers ieder jaar, dus je zit daar niet in je eentje, maar je hoort ook het lawaai dat zo’n geiser erbij maakt en dat maakt het toch wel apart. Er staat vandaag overigens een straf windje. De temperatuur is ook iets lager dan de afgelopen 2,5 week, zo'n 70F (21C). Wel schijnt het zonnetje nog steeds uitbundig. Als de uitbarsting voorbij is lopen we weer naar beneden en maken nog een korte stop bij de Beehive geiser. Daarna lopen we naar onze cabin, pakken de auto weer in checken uit. Onze eerstvolgende stop is Black Sand Basin. Vergeleken met de Lower, Upper en Midway basins is deze aan de kleine kant, maar er liggen wel een aantal mooie pareltjes als Opalescent Pool, Cliff Geyser, Sunset Lake en Emerald Pool. Wat een mooie kleuren!

We stappen weer in de auto en rijden naar het begin van de Fairy Falls Trail. Wat is het hier al druk met
auto’s. We parkeren de auto maar ergens in de berm en beginnen aan de wandeling. Niet de Fairy Falls is ons eindpunt, maar we willen hier halverwege de trail op een berg naar boven klimmen voor het uitzicht op de Grand Prismatic Spring. Dit is de grootste hotspring in het park (ongeveer 75x100m). Prismatic betekent: prachtig gekleurd. Omdat de spring zo groot is, kun je vanaf het normale uitkijkpunt (de boardwalk erlangs) nooit de kleurenpracht zien en dat kan wel vanaf de berg waar we op klimmen. Het is geen officieel pad, maar we zijn niet de enigen en zien al snel waar we omhoog moeten klimmen. Nou, de spring doet zijn naam eer aan hoor, wat een geweldige kleuren.

Na even lekker genieten, stappen we weer op en gaan we terug naar de auto. Op een haar na stappen we nog bijna op een heel ieniemini slangetje.

We nemen vervolgens de Firehole Lake Drive. Aan deze drive ligt de Great Fountain Geyser die we graag hadden willen zien uitbarsten, maar die uitbarsting staat gepland tussen 2.45 en 6.45. Dus ja dat duurt helaas nog te lang. Na deze drive nemen we de Firehole Canyon Drive.

Hier kom je langs een mooie waterval (Firehole Falls) en is er een stuk waar de rivier door natuurlijke bronnen verwarmt wordt en je dus kunt zwemmen/pootje baden. Helaas is dit deel afgesloten en we komen er niet goed achter waarom. Nou ja, we rijden maar door. We komen langs de Artist Paint Pots en Norris Geyser Basin en kunnen ons nog herinneren dat we hier met K hebben gelopen. We rijden door en komen langs de Gibbon Falls, deze liggen langs de kant van de weg, dus hier maken we ook even een korte stop.

Uiteindelijk komen we aan in Canyon Village en gaan inchecken. Er wordt hier flink verbouwd (restaurant, deli, parkeerterrein). We krijgen onze sleutels en bekijken onze lodge. Hier hebben we gelukkig wel een douche op de kamer, toch lekker. We eten vanavond Spinazie Tortellini en dat smaakt goed. Na het eten stappen we weer in de auto en gaan we op zoek naar wildlife in de Hayden Valley. Eerst zien we een elk met een klein gewei. We rijden weer een stukje door en daar is de eerste jam! En het is een bearjam.

Wat een leuk beest. Hij zit aan de andere kant van de rivier en het is een bruine beer. Hij gaat eens even lekker op het gemakje zitten kijken naar de overkant (naar ons dus). Volgens mij denkt hij wat doen al die mensen daar toch? Wie bekijkt nu eigenlijk wie? Er zijn al weer rangers aangekomen om alles weer in nette banen te leiden en te zorgen dat de opstopping oplost. Dat is niet makkelijk, want iedereen wil een filmpje en/of foto maken. Het is soms zo grappig want mensen staan echt te springen en te roepen: ik heb een beer gezien! We rijden weer een stukje door en zien mensen met grote verrekijkers staan. We stoppen hier even en vragen waar ze naar kijken. Nou, ze zijn op zoek naar wolven. Op dit moment hebben ze nog geen wolf gezien. We blijven hier een tijdje staan en besluiten dan om weer door te rijden. Bij Fishing Bridge nemen we de weg richting Cody en een klein stukje na het dorp zien we een grizzly bear met een jong. Hier blijven we een hele tijd staan kijken. Ze doen net of ze je niet zien en gaan door met waar ze mee bezig zijn. Heerlijk onverstoorbaar.

Er komen steeds meer mensen aan, dus we rijden weer door zodat anderen ook kunnen kijken. Na een minuut of 10 draaien we de auto om (het is inmiddels 21 uur, dus de zon is bijna onder) en rijden we terug naar onze lodge. Wat een geslaagde avond weer.