Dag 4: Van Peach Spring naar Supai

Vanochtend zaten we om zeven uur aan het ontbijt. De meeste spullen waren ingepakt en we hadden onze rugzakken voor de komende 3 dagen ook ingepakt. Eigenlijk waren we al aan de late kant, maar goed het is dan ook vakantie…! Na het ontbijt hebben we nog wat ijs gepakt voor in de koelbox en zijn we op pad gegaan. Vanuit Peach Spring is het een kleine 7 miles naar de afslag richting Hualapai Hilltop. Aan het begin van deze weg staat een bord met: de komende 60 miles geen services. Op de hele route zijn we slechts 1 tegenligger tegengekomen: hier moet je dus geen lekke band krijgen! Bij de Hilltop hebben we ons gekoelde drinken bij de rest van de spullen in de rugzak gestopt en konden we beginnen aan de wandeling.

Inmiddels zagen we ook al de eerste mensen naar boven komen. Aangezien het 10 miles lopen is naar de camping, konden we uitrekenen dat deze mensen al om 5 uur aan de wandeling begonnen waren. De temperatuur (volgens de auto) was op dit moment 76F (24C) en zou snel oplopen. De wandeling begint met een reeks switchbacks naar beneden. Dat is niet zo lekker voor de knieën, maar ik moest er ook niet aan denken dat ik ze naar boven moest lopen. Julian had zijn gps horloge mee, dus we konden ongeveer zien hoe ver we waren en hoe ver we nog moesten. We hebben voor 2 nachten een lodge gereserveerd in Supai, dus we moesten 8 miles wandelen. De eerste 2 uur ging eigenlijk zonder problemen. Daarna werd het toch wel erg warm. We kwamen nog steeds mensen tegen en die zouden in deze bloedhitte de switchbacks naar boven moeten doen, pfff. De wandeling zelf is op zich niet lastig, maar de warmte maakt het toch een zware tocht. Na ongeveer 5,5 miles staat er een bord met: You're almost there! Nou, dat is dus een leugen! Hier begint eigenlijk een zwaar gedeelte met veel mul zand. Uiteindelijk waren we rond half één in het dorp (phoe, wat is dit dorp langgestrekt en we moesten natuurlijk aan het andere einde zijn). 8 miles in 3,5 uur vonden we best netjes. Het dorp Supai is een indianenreservaat en zij leven daar dus ook echt. Wat zit je hier ver van de bewoonde wereld. We gingen eerst even naar de lodge om te kijken of we al konden inchecken. We kregen een barse mededeling dat er pas om 13 uur kon worden ingecheckt en toen we even stonden te overleggen wat we zouden doen, kregen we uiteindelijk toch de sleutel. Wij blij! We hebben meteen ff een douche gepakt (wat kan dat toch heerlijk zijn) en zijn daarna in het Café iets gaan eten. Fijn dat dit er is, maar het is allemaal wel erg vet en de french fries waren gewoon op... Maar goed, daar moesten we maar aan wennen, want we zouden hier nog wel een paar keer meer komen! Nadat we onze zwembroek/bikini hadden aangedaan, zijn we de wandeling naar de eerste waterval begonnen. Er zijn meerdere watervallen te bewonderen hier, maar één zou een mooie start zijn. Van Supai naar de Navajo Falls is 1,5 miles lopen. Valt wel mee zou je zeggen, maar ruim 2 km door mul zand valt helemaal niet mee, zeker niet na de eerdere wandeling vanochtend. Maar zodra je de waterval ziet, ben je alles vergeten (echt waar). Wat een pracht en dit is niet eens de mooiste van alle watervallen. Het water voelde heerlijk aan en toen we eindelijk gewend waren aan de temperatuur hebben we heerlijk gezwommen en onder een natuurlijke jacuzzi gestaan! We moesten uiteindelijk toch weer terug naar het dorp, omdat het café om 19 uur zou sluiten en we wilden nog wel even iets eten. Gelukkig waren de french fries inmiddels weer voorradig. Volgens het meisje achter de counter had je gratis wifi vlakbij het basketballveld. Daar zijn we dan ook even naar toe gelopen en inderdaad hier hadden we internet. Toch apart dat je al 2 dagen geen provider voor je telefoon hebt, maar wel internet. Na een half uurtje zijn we teruggegaan naar de lodge en ik denk dat ik het nog geen 20.30 uur heb zien worden……